پاسخ: انگشت مکیدن، ناخن جویدن یا سر مداد و خودکار را به دهان گذاشتن یکی از رایجترین اختلالات رفتاری در بین کودکان و نوجوانان است. این اختلال در بین بچههای دبستانی بیشتر شیوع دارد. هرچند درمیان دانشآموزان دورههای راهنمایی و دبیرستان هم دیده میشود. ریشه اصلی این اختلال اضطراب، فشارهای روانی، نگرانی، تعارض و دوگانگی احساس نا امنی، زود برانگیختگی و هیجانزدگی فوقالعاده است. البته در مواردی نیز عادت نامطلوب میتواند به صورت تقلید و یادگیری کودک از اعضای خانواده، بخصوص مادر ظاهر شود.

در برخورد با این قبیل فرزندان، اساسیترین وظیفه، اضطرابزدایی و تنشزدایی از کودک یا نوجوان است. والدین باید بداند که هرگونه تهدید، تنبیه، سرزنش و تحقیر فرزند، به خاطر این رفتارش، نه تنها سودمند نخواهد بود، بلکه میتواند عاقبت ناگواری را در پی داشته باشد. با یک دقت نظر و ارزیابی مقدماتی متوجه خواهید شد که در چه شرایط و موقعیتهایی کودک بیشتر به این عادت میپردازد. لذا سعی خواهید فرمود موقعیتها و شرایطی را که برای کودک اضطراب به همراه دارد را کاهش دهید.

سعی نمایید با صبوری و با پرهیز از نگرانی و اضطراب، احساس امنیت خاطر و اعتماد به نفس فرزند را با تشویق و تقویت رفتارهای مثبت او (در هر زمینهای که مشاهده میکنید) افزایش دهید. اگر تعداد جویدن ناخن یا پوست کندنهای دست یا... زیاد است، شما هم برای تشویق او توجهتان را به زمانها و موقعیتهایی باشد که او مشغول به این عادت نیست. حتماً به نیازهای اساسی فرزند، بخصوص نیازهای روانی از جمله تشویق و ترغیب او توجه کامل داشته باشید.

هدیه دادن به فرزند بخاطر رفتارهای مثبت و مطلوب، غنیکردن اوقات فراغت او، پرنشاط ساختن ساعت زندگی و خوشایند نمودن احساس نسبت به خانه و مدرسه و... میتواند اضطراب و تنش روانی وی را کاهش دهد و زمینه ترک این عادت را فراهم نماید.